Bazı Şeyler Üstüne

……………………………………………………………………………………………………………………………. Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım. Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi… Ağladım. Yaşamayı öğrendim. Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim. Zamanı öğrendim. Yarıştım onunla… Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim… İnsanı öğrendim. Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu… Sonra da her insanin içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim. Sevmeyi öğrendim. Sonra güvenmeyi… Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim. İnsan tenini öğrendim. Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu… Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim. Evreni öğrendim. Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim. Sonunda evreni

Ne istediğini bilirsin. Gün geçtikçe daha akıllı birisin.  Özgür değilsin.                                                         Yalnızlığını şiirlerine gizlersin.  Kendin okur, kendin bilirsin.  Gören gözler çoktur, kalple anlamalarını istersin.  Pek duygulu zamanlar, bir gece vakti olurdu. Piyano ve biraz karanlık.  Hiç karamsar olmayan bir yalnızlık. Gizlediğin sıfatının ortaya çıkma vakti. Neyseki karanlıkta saklıyız. Ses, yankılanıyor. Gece bir hüzün, çokça acı.  Muhteşem bir sancı, bir o kadar mutluluk.  Yürüyorum zihnimin en ücralarında. Bilinmezlik, büyük güç. Bilin şunu, yalın olmak büyük güç. Son gecem de güleceğimi biliyorum. Bilinmek ihtiyaçtır. Bilinmemek varoluş sırrı. Hangisi daha ilgi çekici.